دستور زبان:

دستور زبان ایسلندی مشابهتی به دستور زبان فارسی ‪/‬ دری ندارد. به همین دلیل آموختن این زبان برای فارسی زبان کمی پیچیده می باشد. هرچند می توان گفت زبان پشتو(یکی از دو زبان ملی در افغانستان) از لحاظ دستوری به زبان ایسلندی نزدیک هست، اما تفاوت در الفبای زبانی وجود دارد. به همین دلیل مهم هست که معرفی کوتاهی داشته باشیم در مورد کاربرد اقسام کلمه و یا هم اجزای کلام که عبارت اند از: اسم، ضمیر، فعل، صفت، قید، حرف ربط و حرف اضافه.

اسم در زبان ایسلندی به سه گروه تقسیم بندی می شود که این دسته بندی بر اساس جنسیت؛ مذکر، مونث و خنثی می باشد.
هر یک از این دسته ها بر اساس یک و یا چند الگوی خاص تقیسیم بندی می شوند که به صورت مختصر به توضیح آن می پردازیم.

اسم های مذکر عموما به (Ur, i, ll) ختم می شوند. به عبارتی گفته می توانیم که ur, i و l دوام و دنباله ی هست برای اسم مذکر. به طور مثال:

پسر	strákur
موت / ماشین	bíll
تلفن	sími

دسته ی دوم اسم های مونث هست که به a و یا هم ( ) دنباله ی ندارد. مانند:

دختر	stelpa
عکس و یا هم تصویرن	mynd

دسته ی سوم اسم های خنثی و یا هم بدون جنسیت هست. این گروه اسمی دوام و یا دنباله ی از خود ندارد. مانند:

طفل، کودک، بچه	barn
میز	borð

ضمایر فاعلی عبارت است از انجام دهنده ی یک فعل و یا عمل. در زبان ایسلندی 10 ضمیر فاعلی هست.

مفرد
من	ég
تو	þú
آن مرد	hann
آن زن	hún
آن	það
جمع
ما	við
شما	þið
آنها مردها	þeir
آنها زنها	þær
آنها	þau

ادامه